Wilma ter Mull

Veel van u zullen, zo vlak voor de verkiezingen, de stemwijzer hebben ingevuld. Ikzelf heb dat ook een paar keer gedaan en merkte dat er telkens een andere volgorde van meest passende partijen werd getoond. Terwijl ik dat zo bekeek, dacht ik na en besefte dat stemmen en stemmingen eigenlijk behoorlijk subjectief zijn.

Wanneer men een stemwijzer invult, lijkt men op het eerste gezicht rationele keuzes te maken op basis van standpunten en feiten. In werkelijkheid speelt zich op de achtergrond een subtieler proces af: het activeren van onbewuste associaties, gevoelens en herinneringen. Sommige vragen raken direct aan persoonlijke ervaringen of morele overtuigingen, waardoor ze een emotionele lading krijgen die de beoordeling kleurt. Andere vragen daarentegen laten men onberoerd, niet uit onverschilligheid maar omdat de psyché eenvoudigweg geen referentiekader heeft om erop te reageren.
Zo ontstaat er tijdens het invullen een stroom van innerlijke reacties waarin bewust en onbewust door elkaar lopen. De geest projecteert oude ervaringen op nieuwe vraagstukken, waardoor men niet zelden reageert vanuit een verleden dat minder met het heden te maken heeft. Die onbewuste beweging kan de waarneming vervormen wat lijkt op een actuele politieke voorkeur, maar is in wezen een echo zijn van een oude angst, een teleurstelling, of een collectieve overtuiging die diep in het geheugen is verankerd.

Het onbewuste spreekt in symbolen, niet in rationele argumenten. Wanneer een stemwijzervraag een bepaalde emotie triggert, – bijvoorbeeld over veiligheid, vrijheid of vertrouwen, – dan is het niet de inhoud van de vraag die werkelijk resoneert, maar de innerlijke beleving die eraan verbonden is. In die zin weerspiegelt de stemwijzer minder wat men denkt, en meer wat in het onbewuste sluimert en om erkenning vraagt.

Ook de bredere maatschappelijke sfeer speelt hierin een rol. Het recente kabinet-Schoof liet een nasmaak van confrontatie en afweer achter: politici die elkaar openlijk bekritiseerden, en vertrokken zodra het eigen belang niet langer gediend was. Deze houding heeft zich in het collectieve veld genesteld en vormt onbewust het decor waartegen men politieke keuzes worden gedaan.

Dan is er nog een heel andere, enigszins ondemocratische ontwikkeling gaande die we voorheen nauwelijks zagen: het verschijnsel dat politieke partijen op voorhand andere partijen uitsluiten. In wezen is dat een teken van een onbewuste angst, de vrees de eigen principes niet te kunnen verdedigen wanneer men werkelijk met de ander in dialoog treedt. Dit is het spel van grote ego’s die elkaar de maat nemen.

Keer je terug naar de oorspronkelijke grondbeginselen van de democratie, dan draait het juist om het vermogen rekening met elkaar te houden, en niet om bij voorbaat te verkondigen wie men wel of niet vertrouwt. Zoals al vaker is opgemerkt, vormt het opgeblazen ego de schaduwzijde van het pas begonnen Watermantijdperk.

Opmerkelijk is dat dit zogeheten Waterman-effect ook zichtbaar wordt in de openingshoroscoop van de stembussen op 29 oktober a.s.[zie hieronder].
De Maan staat daar exact conjunct Pluto [de planeet van de macht] in de tweede graad van waterman en maakt een oppositie met Jupiter; Jupiter is juist de planeet die in zijn negatieve geval alles groter en bombastischer maakt.

Op dit moment lijkt volgens de landelijke peilingen de PVV van Wilders de grootste partij te worden. Er is geen geboortehoroscoop van Geert Wilders bekend. Wel heeft de astroloog Joyce Hoen [1953-2023] een analyse gemaakt van Wilders en kwam uit op een ascendant in leeuw in de 22^ste graad; ook andere astrologen kwamen uit op een leeuw ascendant zoals Martin Boot.
Ikzelf kan me daar wel in vinden, vooral door Wilders zijn grote bos haar, – een van de uiterlijke kenmerken van een leeuw ascendant. Bovendien bleek na de val van Kabinet Schoof dit jaar [3 juni 2025: 9.15 Den Haag] waar Wilders de oorzaak van is geweest, nu in oppositie staat met de Maan/Pluto conjunctie van de horoscoop van de opening van de stembussen. NB. Het zou goed kunnen zijn dat ook Geert Wilders daar zelfs zijn ascendant heeft staan.
En omdat de Maan van de val van het kabinet nu in oppositie staat met de maansknoop van de opening van de stembus [conjunct de zuidelijke maansknoop], lijkt het erop dat vooral onbewuste gevoelens [zuidelijke maansknoop] deze verkiezingen zullen gaan bepalen.

De essentie van het nieuwe Watermantijdperk ligt is het ontwaken van een sociaal bewustzijn dat verder reikt dan de individuele mens alleen. Het herinnert ons aan onze verbondenheid met de dieren en met de aarde, die onder menselijke invloed uit balans is geraakt. Het is een tijd van overgang – van overheersing naar samenwerking, van afzondering naar eenheid, het besef dat al het leven één samenhangend geheel vormt. Of, zoals David van Reybrouck het zondag [19 oktober 2025] zo mooi zegt in Dagblad Trouw: “Het grootste politiek probleem van onze tijd is niet de polarisatie van links of rechts, het is de planeet. Wie dat miskent, heeft nu al verloren.”

Ik wens iedereen veel sociale wijsheid toe om zijn/haar stem uit te brengen!