Wilma ter Mull

Na drie jaar hard werken, heb ik de eer op 17 mei aanstaande, mijn nieuwe boek te mogen presenteren: Ziekte een weg naar bewustwording. Nadat ik in 2017 het boek Dementie de ziekte van het verleden heb geschreven, waarin ik de gevreesde volksziekte Dementie zie als de ziekte van de niet geheelde wond in de ziel van degene die deze ziekte treft, wilde ik daarna een boek schrijven over het levenswerk van mijn overleden echtgenoot Maarten Bos die als antroposofisch arts ruim veertig jaar lang, onderzoek heeft gedaan naar de ziekte kanker. Ook kanker is een ziekte die dreigt één van drie grootste volksziekten te worden.

In deze tijd waar de wetenschap ons veel heeft gebracht in het bijzonder in de volksgezondheid, dreigt naast de zegen hiervan, ook een eenzijdigheid te ontstaan. Deze eenzijdigheid heeft te maken met een beperkte manier van kijken naar ziekte in het algemeen. Te vaak wordt een ziek orgaan te veel separaat van het geheel bekeken, terwijl een orgaan een evolutionaire ontwikkeling heeft doorlopen juist door de verbinding met het geheel. De evolutionaire ontwikkeling heeft te maken met het functioneren van de gehele mens. Van mijn echtgenoot heb ik geleerd naar het geheel van de mens te kijken; tegenwoordig ook wel uitgedrukt als het holistische mensbeeld. Zeventien jaar lang heb ik als biografisch coach samengewerkt met mijn echtgenoot en heb veel geleerd van het drie-en vierledige mensbeeld. Het drieledige mensbeeld is al heel oud en wordt in metaforische taal besproken in de Bijbel in de vorm van: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Deze drie archetypes kunnen psychologisch gezien worden als het denken, voelen en willen. Zo ontdekte ik dat Dementie de ziekte van het gevoel is; en wanneer je op zoek gaat naar iemands levensverhaal, dan legt vrijwel altijd deze ziekte een niet geheelde wond in de ziel bloot. De ziekte kanker, zo ontdekte mijn echtgenoot, heeft te maken met de niet begrepen levenswil van de mens. Met andere woorden wat is je levensmissie of karmische opdracht?

Psychiater Carl Gustav Jung (1875 -1961) herontdekte het vierledige mensbeeld van de temperamentenleer vuur, aarde, lucht en water (Hippocrates en Paracelsus).
Vuur staat gelijk aan de geheimzinnige kracht van de wil en daarvan afgeleid de intuïtie; het element aarde staat gelijk aan de gewaarwording; het element lucht aan het denken en het element water aan het gevoel. Volgens Jung zijn onderzoek daalt bij een dominantie van één van de elementen zijn tegenvoeter automatisch af naar het onbewuste en werkt minder goed of zelfs inferieur. Bijvoorbeeld wanneer het denken dominant is zal het gevoel afdalen naar het onbewuste; beide energieën zijn elkaars tegenvoeters dus kunnen ze niet tegelijktijdig sterk ontwikkeld zijn. Zo ook met de wil zich (uitdrukkend in het element vuur), in die situatie zal de gewaarwording of anders uitgedrukt: we staan minder open voor wat als signaal vanuit het leefmilieu naar ons toekomt; het leefmilieu geldt niet alleen de buitenwereld maar ook wat binnen in het fysiek zich afspeelt. Deze temperamentenleer is een van Jungs zijn levenswerken geweest.     

Nu we in de 21^ste eeuw een heel ander bewustzijn krijgen dat in aanvang vooral toegespitst is op het wetenschappelijk denken en maakbaarheid van onze directe omgeving, zullen meer dan ooit de vier basisstemmingen: denken, voelen, willen en gewaarworden, de neiging gaan vertonen als een eenzijdigheid uit te werken in het bewustzijn. Dientengevolge zal automatisch de tegenhanger van het element dat dominant is, naar het onbewuste verdwijnen; niet in de laatste plaats omdat de ego’s in het nieuwe tijdperk door de toename van het bewustzijn, steeds groter worden. Zoals ik in mijn boek: Dementie de ziekte van het verleden aantoon hoe bezeerd het gevoel van veel oude mensen is met Dementie, zo geef ik in dit nieuwe boek aan hoe onze eigen creatieve kant die zich uitdrukt in onze levenswil, steeds meer verduisterd wordt en mede de oorzaak van de ziekte kanker is.

Bij de recente uitbraakt van het  Covid-19 virus zie ik een verband dat deze pandemie vooral te maken heeft met het verstoorde denken, als gevolg van een veel te eenzijdige wetenschappelijke benadering van de mens als geheel. In het laatste hoofdstuk van mijn boek besteed ik hier aandacht aan. Persoonlijk denk ik dat het coronavirus ons vooral wil wijzen op een doorgeschoten wetenschappelijk denken dat maar weinig aandacht heeft voor de gevoelens van de mens. Wellicht is dit de reden dat vooral oude mensen overlijden aan deze ziekte; deze ziekte zou wel eens de tegenvoeter van de ziekte Dementie kunnen zijn. Veel verzorgingshuizen zijn een soort pakhuis van de dood geworden waar enorm veel eenzaamheid heerst en begrip voor het persoonlijk levensverhaal ontbreekt, ondanks alle goede bedoelingen van de zorg. Het echte gevoel en begrip kan namelijk juist in die levensfase alleen gegeven worden door de directe naasten waar de betreffende mee verbonden is. Nu we zelf aan den lijve ontdekken hoe het is in isolatie te moeten leven, leren we veel over wat deze mens ontbeert in het gevoel waardoor er meer bewustzijn voor dit fenomeen kan ontstaan.

Dit nieuwe boek kostte veel van mijn kracht, niet in de laatste plaats omdat het niet een loodzwaar doemscenario mocht worden, maar een inspirerende boodschap voor iedereen ook degene die deze ziekte niet heeft, of, bang is om het te krijgen. De valkuil van de wetenschap is namelijk dat het te veel op zoek gaat naar de oorzaak van ziekte die dan weer onbewust een schuldvraag oproept, zoals bijvoorbeeld: roken, verkeerde leefstijl enz. Maar het gaat in mijn visie niet om schuld, het gaat er om tot de kern van het persoonlijke levensverhaal, de levensessentie, te komen en de zingeving daarvan te ontdekken. Ik hoop oprecht met dit boek de lezer hoop voor de toekomst te geven om ten volle de rijkdom en kansen uit dit leven te halen.

Wie meer informatie over het boek wil, of, het wil bestellen kan zich hier aanmelden. De eerste exemplaren zijn voorzien van een signering en deze exemplaren worden gratis verzonden.