Volgens de democratische partij was het puur toeval dat de speech van Obama op de democratische conventie samenviel met de wereldberoemde speech der speechen van Marten Luther King “I had a dream” 45 jaar geleden. Dit is wel aannemelijk omdat deze datum lange tijd geleden al was vastgelegd toen men nog niet wist of het Hillary of Obama zou gaan worden. Op zichzelf is dit wel weer een staaltje van collectief geheugen dat deze twee speechen samenvielen!
Wat mij zorgen baart in de horoscoop van Obama is, dat zijn Uranus in wezen alleen maar groene aspecten ontvangt (met Jupiter en Saturnus) en dat de blauwe en rode ontbreken. NB. Strikt gezien telt de conjunctie tussen Uranus en de knopen niet mee voor een rood aspect omdat het hier niet gaat om een planeet maar om een snijpunt van de zon en maanbaan. De wil geldt alleen voor zijn persoonlijke karma is niet zo zeer gericht op manifestatie in de zichtbare wereld De blauwe aspecten zijn nodig om dingen in een goede (vaste) vorm te krijgen en deze ontbreken dus op directe wijze. Nu is het wel zo dat Jupiter en Saturnus een driehoek maken met Mars nog net in het achtste huis. Het achtste huis is o.m het huis van de dood en Mars kan vrij agressief uitwerken. Tevens maakt de conjunctie tussen Jupiter en Saturnus ook een driehoek met de maan die heel dicht bij de IC staat. De IC draagt ondermeer de symboliek van het eind der dingen. Mij bekruipt een onaangenaam gevoel dat Obama, – wellicht juist omdat hij aanhaakt bij de speech van M.L King,- onbewust bij het collectief de deur openzet voor een herhaling van het drama dat in 1968 zich voltrok met M.L King.
NB. Deze week is er een moordaanslag verijdeld, maar hoe vreemd, men heeft er weinig ruchtbaarheid aan gegeven. Alleen hier in Nederland meldde RTL4 dit nieuws. Dit is zo kenmerkend voor verdringingen uit het collectief!!!
Nu is dit geenszins een noodlotsleer! Het geheel heeft alles te winnen met een geheel nieuw bewustzijn op dit gebied. Namelijk hoe meer we gaan verdringen hoe meer onverwacht het antwoord uit het collectief zal zijn. Wanneer er namelijk genoeg rekenschap gehouden wordt met de tegenkrachten, met andere woorden, – we blijven positief opbouwend kritisch kijken naar Obama, niet om hem af te kraken maar om oog te houden voor de schaduwkant -, hoe meer kans er is dat de waakzaamheid niet verloren gaat. Het hele spektakel in Denver riekt namelijk toch wel een beetje naar een iets té grote verheerlijking wat de tegenstanders venijnig maakt.
Ook MC Cain pikt een graantje mee in het meeliften met het collectief. Mc Cain speelt ook in op wat het collectief wil en waar Obama m.i. duidelijk iets over het hoofd heeft gezien, namelijk de zogenaamde vrouwelijke a.s. vice-president, daar pakt Mc Cain de ruimte. Maar ja, Mc Cain heeft dan ook Uranus in zeven, driehoek Zon in elf; hij zet waarschijnlijk wensen uit het collectief gemakkelijker in de vorm dan Obama.
Al met al wordt dit wellicht de meest spannende presidentsverkiezingen die we in dit millennium hebben meegemaakt .
