In mijn boek Het collectief geheugen deel 1 schrijf ik over overgewicht en wat mijn ervaring daarmee is. Heden ten dage lijkt het wel of de helft van de mensheid lijdt aan overgewicht. Men denkt zelfs dat op termijn dit volksziekte nummer één zal worden. Ik denk dit trouwens niet, maar dat terzijde. De VS laat wel alarmerende cijfers zien op dit gebied. Zo had ik vorige week, net toen Mercurius zijn retrograde gang begon een mooie waarneming in de sportschool.
Ik bezoek de sportschool, niet omdat ik overgewicht heb, maar omdat ik zelf een methode heb ontwikkeld om spanningen die ik op doe in mijn werk goed te verwerken. Ik visualiseer alles waar ik in mijn werk het gevoel van heb gekregen dat ik minder goed kon uitleggen wat ik bedoelde, terwijl ik me lichamelijk uitsloof in de sportschool. Dit doe ik ook met privézaken die minder goed zijn verlopen. Kortom ik kijk naar mijn frustraties. Zo ontdekte ik al in de negentiger jaren dat kilo's die er te veel aankomen een raar grillig verloop hebben en vaak maar weinig met het eetpatroon te maken hebben; niet alleen bij mij maar ook bij mijn cliënten. Soms kun je het gevoel hebben van niets dik te worden. Om het kort samen te vatten: ik constateerde dat mijn eigen neiging tot overgewicht altijd te maken heeft met zaken die ik niet kon oplossen en daarom noodgedwongen ergens parkeerde in mijn onderbewuste met het gevoel,- laat maar los -, ik kan er toch niets aan doen. In new age kringen is, het zogenaamde loslaten, een heel gebruikelijk advies dat gegeven wordt en overal warm wordt aanbevolen. Maar werkt dat wel in een tijd waar iedereen zich bemoeit met dat wat achter de komma gebeurt aan het andere kant van de wereld? Denk hierbij aan sociale media e.d. Waarneming en loslaten wordt dan wel een noodzaak anders word je stapelgek, toch?! Waarom zou je eigenlijk zoveel waarnemen, als je er toch niets mee doet? Is dit niet een soort van vervuiling? Nu, dit verschijnsel dat zich heden ten dage vrijwel aan iedereen zich opdringt, is op psychisch vlak wat overgewicht is. Hoe meer informatie je tot je neemt en er niets mee doet, hoe meer je in je fysiek neigt naar dingen vast te houden. Immers: zo boven zo beneden; zo binnen, zo buiten.
Mijn cliënten geef ik soms de volgende overweging mee. Je kijkt 's-avonds naar het journaal en ziet de hele ellende van de wereld langs je voorbijkomen. Je neemt het nieuws als kennisgeving aan, hebt wellicht er nog wat emoties bij maar blijft rustig in je stoel zitten om vervolgens als het journaal is afgelopen en de reclame begint, naar de keuken te gaan en een bak koffie, thee met wellicht iets lekkers er bij, voor jezelf te halen. Zo je tijd efficiënt besteed hebbend tijdens de reclame om het volgende item dat zich aandient tot je te nemen. Echter de frustratie van dat wat verkeerd is gegaan in de wereld blijft in je hoofd hangen en wordt niet omgezet in een actie. Hooguit stort je tijdens het journaal nog een bedrag voor Ebola of een ander goed doel waar je hart naar uitgaat.
De cabaretier Lebbis heeft hier een schitterende act over in één van zijn shows. Daarin geeft hij een humoristische weergave hoe het lichaam reageert wanneer hij wezensvreemde dingen binnen krijgt zoals allerlie E-stoffen e.d ; het lichaam denkt 'hè wat is dat, ik ken dit niet, wat moet ik er mee? Wacht, laat ik het bewaren misschien kan ik het later nog eens ergens voor gebruiken'. En dat is volgens Lebbis wat overgewicht is! Het parkeren van ballast. Zoals hij dat met lichaamsvreemde stoffen beschrijft, zo gebruikt de psyche deze opslagplaats ook. De ziekte ADHD is volgens mijn visie een tegenovergestelde reactie van de psyche; een verschijnsel om de dingen er juist uit te gooien; een soort tegenvoeter van overgewicht. Ik ken zelf persoonlijk ook geen ADHD-ers die overgewicht hebben, maar dat kan mijn perceptie zijn.
Nu mijn waarneming: ik trainde op de loopband en na niet al te lange tijd komt er een vrouw, naast me op de loopband lopen. Omdat ik geconcentreerd was met mijn eigen proces, lette ik in aanvang niet op haar maar na nog geen minuut trok ze mijn aandacht; vanuit mijn ooghoek zag ik dat ze steeds op het display van haar loopband iets aanraakte. Ik dacht in aanvang nog, ze wisselt wel razendsnel van programma dus observeerde ik haar ongemerkt beter en wat zag ik: op het display van de hardloopband had ze haar I-pad liggen en was ondertussen crandy crush aan het doen. Ook zag ik dat ze oortjes in had en ritmisch op haar eigen muziek meebewoog. Ondertussen werd er nog een blik geworpen op één van vijf tv-programma's die standaard boven de loopbanden zijn bevestigd. Verder nam ik waar dat ze worstelde met de grens van overgewicht terwijl ze toch zo actief bezig bleek te zijn. Kern van dit verhaal: kijk bij overgewicht vooral wat je niet in jezelf verwerkt hebt en je zult zien, de kilo's vliegen er van zelf af!
Wordt vervolgd
5 reacties.
Mooi verhaal!
Dankjewel voor dit verhaal! Geweldig zoals hieruit blijkt dat lichaam en geest compleet en onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Bij het lezen schoot mij een herinnering te binnen, die niet met overgewicht te maken heeft maar met die verbinding tussen lichaam en geest en hoe die zelfs onmiddelijk zichtbaar kan worden:
Enige jaren geleden werd mij op een zeer ontactische manier verteld dat ik niet langer als werknemer gewenst was, namelijk door mij vooral te vertellen dat al mijn collega’s niet gemist konden worden en ik wel.
Na deze mededeling heb ik 4 uur letterlijk niet kunnen slikken – nog geen slokje water – en een dag later kreeg ik een vervelende ontsteking aan mijn darmen: ik kon de boodschap niet innemen en ook niet digesteren.
Omdat de reactie van mijn lichaam zo snel volgde op de mededeling, legde ik die link al snel zelf, waardoor ik direct aan de slag ben gegaan met de verwerking (waarnemen) en de ontsteking weer betrekkelijk snel achter de kiezen had.
Antwoord
Dank je voor je mooie toevoeging!
Nuancering
Mooie eye-opener Wilma, al ligt volgens mij de ‘overgewichtzaak’ wel flink wat genuanceerder. Was het maar zo eenvoudig! Immers, de voorbeelden die jij aandraagt verwijzen alle a.h.w. naar een soort van directe bewustzijnsmogelijkheid: Er gebeurt iets waar je je bewust van bent en je kunt er meteen iets aan doen. Waarbij er overigens ook nog zoiets als selectieve perceptie optreedt: Hierbij neemt de ‘consument’ (vergelijk: jouw nieuwswaarnemer) uitsluitend datgene waar wat appeleert aan de gevoels- en overtuigingswereld van de consument. Onbewust vindt er een selectie plaats, welke afhangt van interesse, attitude enzovoort. (bron: zuiverwiki.nl). M.a.w. wordt er, ter bescherming, al veel overtolligheid uit de eigen, unieke waarnemingen gefilterd. Het ECHTE overgewichtswerk ligt m.i. verborgen in het onbewuste/onderbewuste; diep ingesleten pijnen en complexen waar je als ‘persoon met een kilootje meer’ niet instant pé bij kunt en waarvan je mag hopen dat ze zich (deels) geleidelijk, in de loop der jaren aan je openbaren. Zodat je ze eventueel bewust kunt aanpakken! En bestaat er tot slot ook nog zoiets als ‘natuurlijke’ aanleg: O.a.astrologisch zichtbaar door prominente Jupiter en Kreeft-plaatsingen/activaties in het astrologisch lichamelijke gebied.
antwoord
Ja daar heb je gelijk in.; inderdaad ligt het niet zo eenvoudig. Dit artikel is een inleidend artikel om aandacht te vragen voor het fenomeen van verdringen en de gevolgen daarvan. Dit is namelijk niet alleen bij overgewicht maar bij vele ziekten. Er volgt binnenkort nog een uitgebreide astrologische uitwerking van dit onderwerp. Met cliënten die overgewicht hebben probeer ik altijd op zoek te gaan naar wat niet onder ogen gezien wordt. omdat het te pijnlijk is en wat letterlijk weg wordt gegeten. Dit heeft vaak in een complexe voorgeschiedenis, maar het werkt wel! In ieder geval bedankt voor je reactie! Wordt vervolgd!
Overgewicht en waarnemen
Beste Wilma,
Dit artikel is zeker ‘food for thought’!
Hartelijke groeten,
Willine